Fragment z listu Jana Pawła II do kobiet (29 czerwca 1995 roku)

Dziękujemy ci, kobieto-matko, która w swym łonie nosisz istotę ludzką w
radości i trudzie jedynego doświadczenia, które sprawia, że stajesz się
Bożym uśmiechem dla przychodzącego na świat dziecka, przewodniczką dla
jego pierwszych kroków, oparciem w okresie dorastania i punktem
odniesienia na dalszej drodze życia.

Dziękujemy ci,
kobieto-małżonko, która nierozerwalnie łączysz swój los z losem męża,
aby poprzez wzajemne obdarowywanie się służyć komunii i życiu.

Dziękujemy ci, kobieto-córko i kobieto-siostro, która wnosisz w dom
rodzinny, a następnie w całe życie społeczne bogactwo twej wrażliwości,
intuicji, ofiarności i stałości.

Dziękujemy ci, kobieto
pracująca zawodowo, zaangażowana we wszystkich dziedzinach życia
społecznego, gospodarczego, kulturalnego, artystycznego, politycznego,
za niezastąpiony wkład, jaki wnosisz w kształtowanie kultury zdolnej
połączyć rozum i uczucie, w życie zawsze otwarte na zmysł „tajemnicy”, w
budowanie bardziej ludzkich struktur ekonomicznych i politycznych.

Dziękujemy ci, kobieto konsekrowana, która na wzór największej z
kobiet, Matki Chrystusa – Słowa Wcielonego, otwierasz się ulegle i
wiernie na miłość Bożą, pomagając Kościołowi i całej ludzkości dawać
Bogu „oblubieńczą” odpowiedź, wyrażającą się w przedziwnej komunii, w
jakiej Bóg pragnie pozostawać ze swoim stworzeniem.

Dziękujemy
ci, kobieto, za to, że jesteś kobietą! Zdolnością postrzegania
cechującą twą kobiecość wzbogacasz właściwe zrozumienie świata i dajesz
wkład w pełną prawdę o związkach między ludźmi.

 Taki właśnie wpis na F umieścił nasz przyjaciel Tomek!- dzięki Ci Tomku!